ŽRS prislilno slanje radnika u penziju

Pred Ustavnim sudom Republike Srpske pokrenuta je inicijativa za ocjenom ustavnosti Zakona o Željeznicama RS član 116. a po kojem je 212 radnika ovog preduzeća već otišlo u penziju.

Taj član kaže da radniku kada navrši 40 godina osiguranja prestaje radni odnos. Taj član Zakona o Željeznicama RS u suprotsnoszi je sa Zakonom o radu Republike Srpske po kojem radnik pravo na penziju stiče sa navršenih 65 godina života. Pometnju je napravio i Zakon o PIO član 39 iz 2011 godine koji kaže da se lice ne može odreći posebnog staža koji je utvrđen riješenjem Fonda. To znači da su svi radnici Željeznica RS koji imaju ratni staž sada u podređenom položaju u odnosu na svoje kolege koji nisu bili u ratu jer uz „pomoć“ uduplanog ratnog staža ispunjavaju uslove za odlazak u „prisilnu“ penziju po zamislima Vlade RS. Ti radnici će biti i finansijski oštećeni jer će im za uduplani ratni staž biti obračunat manji koeficijent.

Željeznice RS čine sve da po nalogu Vlade RS smanje broj radnika. To je neophodno i zbog ostvarivanja mogućnosti za dobijanje kredita koji bi trebalo da bude iskorišten za restrukturiranje preduzeća.

„Problem je što je u ŽRS godinama priman nestručan i nepotreban kadar i gomilani su radnici, uglavnom u administraciji, kako bi bili zadovoljeni apetiti stranaka na vlasti pred svake moguće izbore.“- rekli su sagovornici Gerila info iz ovog preduzeća. 

„Sada ispaštaju uglavnom radnici u proizvodnji.“- kažu izvori našeg portala.

Gerila info je slala pitanja upravi ŽRS na temu odlaska radnika u penziju i otpremnina koje radnici treba da dobiju ali niakkav odgovor nakon duže od mjesec dana čekanja nije stigao.

Željeznice su u prislilnu penziju poslale i Radovana Daničića. Radovan za Gerila info priča da je, kada je u decembru prošle godine pravljen spisak radnika koji mogu u penziju, znao da nema dovoljno godina osiguranja ali da su ŽRS u saradnji sa Fondom PiO izvršile retroaktivnu uplatu doprinosa u njegovom slučaju iako to nisu smjele da urade. Sada ima 40 godina staža što je po Zakonu o ŽRS ,koji je usvojen na posebnoj sjednici NSRS, dovoljno za penziju.

„Dvije godine sam bio u Beogradu na studiju inženjera željezničkog saobraćaja i za taj period nemam uplate doprinosa. Član 66 tadašnjeg Zakona o PiO iz SFRJ je jasan i kaže da se vrijeme provedeno na školovanju ne može uračunati u radni staž. Oni su ga jednostavno sada uračunali.“- svjedoči Radovan Daničić za Gerila info.

Radovan sada po sili Zakona o ŽRS mora da ide u penziju iako mu odlazak u penziju nikako finansijski ne odgovara. Njegove žalbe Fondu PiO uz ukazivanje na nelogičnosti koje su prilikom njegovog penzionisanja napravljene jednostavni nusu urodile plodom. Na njegovu žalbu i ukazivanje da je dvije godine dok je bio na školovanju od Željeznica dobijao samo stipendiju iz Fonda PiO RS su mu odgovorili da žalba nije osnovana. U Fondu PiO pojašnjavaju da poslodavac može da uplati doprinose i tako poveže staž ukoliko se time ostvaruje pravo na penziju.

Radovan Daničić kao i stotine drugih penzionisanih radnika ŽRS sada čekaju još ocjenu ustavnosti Zakona o Željeznicama Republike Srpske.

Gerila: Diskriminacija boraca VRS u Željeznicama RS

Prilikom odlaska u penziju radnika Željeznica Republike Srpske na djelu je klasična diskriminacija, tvrde sagovornici Gerila info iz ovog preduzeća. Radnike tjeraju u penziju pod nepovoljnim uslovima, pojašnjavaju sagovornici našeg portala.

foto: buka

O čemu je riječ?

2001. godine počeo je upis ratnog staža kao staža osiguranja i tada je to bila mogućnost izbora koju su radnici u Željeznicama (i u ostalim preduzećima) uglavnom prihvatali jer je u tom trenutku to izgledalo kao pomoć države radnicima. 2011. godine izmjenama Zakona o PiO Republike Srpske, međutim, definisano je u članu 39. da se lice ne može odreći posebnog staža koji je utvrđen riješenjem fonda.

To znači da su oni radnici Željeznica Republike Srpske koji su bili u ratu, sada, u lošijem položaju od kolega koji nisu bili na ratištu.

Na posebnoj sjednici Narodne skupštine Republike Srpske na kojoj je raspravljano o situaciji u ŽRS donesen je Zakon o ŽRS a član 116. a precizira da radniku kada navrši 40 godina osiguranja prestaje radni odnos.

„To je neustavno jer postoje Zakon o radu i Zakon o PiO koji su tu oblast jasno definisali i ne može Zakon o jednom preduzeću, ma koliko poseban bio, da bude jači od opštih zakona koji regulišu kompletnu oblast i sve radnike u Republici Srpskoj.“- kažu sagovornici Gerila info.

Oni radnici Željeznica koji su bili na ratištu i kojima se taj period proveden u ratu dupla i dodaje godinama osiguranja sada su u podredjenom položaju jer imaju dovoljan broj, po Zakonu o ŽRS, godina staža da idu u prisilnu penziju. Oni koji nisu ratovali ostaju da rade jer nemaju dovoljno godina staža osiguranja.

ŽRS su, inače, u procesu restrukturiranja i reorganizacije a plan je smanjenje broja radnika, uglavnom slanjem u penziju. Trenutno je najaktuelniji problem visina otpremnina. Velika je razlika između onoga što nudi Vlada i onoga što traži sindikat.

Uprava Željeznica je nedavno organizovala anketu među radnicima i u toj anketi samo stotinu radnika se opredjelilo za dobrovoljan odlazak u penziju.

Iz uprave ŽRS nisu odgovorili na naša pitanja u vezi sa odlaskom radnika u penziju i visinom otpremnine. Pitanja smo im poslali 4. aprila.

Željeznice godinama imaju problem sa viškom radnika. U kontinuitetu su primani stranački kadrovi stranaka na vlasti u RS a napravljen je ogroman jaz između administracije i radnika na terenu. U godina iza nas primani su trgovci, konobari, poljoprivredni tehničari, čak i svešteno lice- brat jednog od bivših generalnih direktora Željeznica Republike Srpske.

(nastaviće se…)

Banjaluka slučaj rupe. Odgovor Grada.

Pojedine banjalučke ulice dva mjeseca su raskopane i ostavljene tako a da nisu zakrpljene. Nekoliko fotografija sa Obilićeva sam objavio prije dva mjeseca. Ulica na Obilićevu je raskopana i gotovo je nemoguće proći ulicom. Pretpostavlja se da je ulica raskopana i pripremljena za krpljenje ali to se još nije desilo. U medjuvremenu su mi na upit odgovorili iz Gradske uprave Banja Luka.Odgovor prenosim u cijelosti.

Приликом крпљења ударних рупа практикује се да се рупе које се претходно припреме за асфалтирање истог дана затворе асфалтном масом, због безбједности учесника у саобраћају. Изузетно због лоших временских услова, техничких кварова и сл. остају некада неасфалтиаране, тада се прописно требају обиљежити саобраћајном сигнализацијом. Након обиласка представника Одјељења одређених локација и  пријава грађана утврђено је да су приликом крпљења ударних рупа у оквиру редовног одржавања градских асфалтних саобраћајница један дио припремљених рупа за афалтирање остао неасфалтиран, те је издат налог извођачу радова да у што краћем року заврши започети посао. Извођач радова ће сам сносити одговорност и надокнадити причињену штету трећим лицима.

Gerila: Politika u zdravstvu RS (1)

„Vrši se ogroman pritisak na doktore da napuste Strukovni sindikat doktora medicine. Ista situacija je i sa medicinskim sestrama i tehničarima od kojih se traži da napuste Strukovni sindikat medicinskih sestara i tehničara. „ Ovo za Gerila info tvrde zaposleni i u banjalučkom Domu zdravlja ali i na Univerzitetskom -kliničkom centru Republike Srpske. Strukovni sindikat doktora medicine konstantno nekoliko godina upozorava na loše stanje u zdravstvenom sistemu Republike Srpske.

Izvori našeg portala uvjeravaju da je Strukovni sindikat doktora medicine u posljednjih mjesec dana napustilo dvadeset doktora, uglavnom sa UKC Banja Luka. Tvrde da se to čini zbog velikog pritiska rukovodstva UKC a da je najuže rukovodstvo najveće zdravstvene ustanove u Republici Srpskoj na sebe preuzelo sve odluke i kada je zapošljavanje na UKC u pitanju. Tu prstom, uglavnom upiru u Nenada Stevandića koji je od jula prošle godine zamjenik generalnog direktora UKC RS.

Nenad Stevandić je nakon napuštanja SDS-a osnovao stranku Ujedinjena Srpska i postao dio vladajuće većine u Republici Srpskoj. Nakon toga postaje zamjenik generalnog direktora UKC Republike Srpske. Stevandić je i do imenovanja za zamjenika generalnog direktora radio na UKC, na Klinici za bolesti uha grla i nosa, ali zamjenik direktora postaje tek nakon napuštanja SDS-a odnosno prelaska u vlast sa novooformljenom Ujedinjenom Srpskom.

Nenad Stevandić nije jedini koji je promjenom politike profitirao na radnom mjestu, makar poziciono. Prelaskom iz NDP-a u Ujedinjenu Srpsku banjalučki odbornik Vladimir Mirošljević postaje načelnik Klinike za dječije bolesti na Univerzitetskom kliničkom centru Republike Srpske. Mirošljević je i prije prelaska u Ujedinjenu Srpsku bio ugledan banjalučki pedijatar i radio na UKC RS ali je tek promjenom političkog dresa napredovao do načelnika klinike.

U Ujedinjenoj Srpskoj tvrde da ni oni ni njihov predsjednik Nenad Stevandić nemaju apsolutno nikakav uticaj kada je u pitanju zapošljavanje i imenovanja u najvećoj zdravstvenoj ustanovi Republike Srpske.

„Ujedinjena Srpska je najmlađa politička partija sa najvećim potencijalom rasta ali u UKC uglavnom rade  naši članovi i stručnjaci koji su tu radili i prije nego je stranka osnovana. Njihova imena iz profesinalnih razloga mi ne navodimo jer se oni sami po svojoj volji oglašavaju i identifikuju. A Vaš pokušaj da ih obilježite i  targetirate pobrojavanjem smatramo nekorektnim i neprofesionalnim jer naši članovi ne nose trake oko rukava niti će prihvatiti da im ih Vi stavite. Zdravstveni sektor je osjetljivo područje gdje je svako podmetanje ili politikanstvo velika šteta za pacijente koji su  najveća briga svih naših članova medicinske struke.“-piše između ostalog u odgovoru našem portalu iz stranke Ujedinjena Srpska.

U ovoj stranci, zanimljivo, u istom odgovoru na sebe preuzimaju zasluge redovnog uplaćivanja doprinosa zaposlenima u posljednjih četrnaest mjeseci, slanja kadrova na edukaciju u inostranstvo kao i riješavanje nekih infrastrukturnih projekata na UKC Republike Srpske.

„Pošto Vi niste primjetili a moramo Vam naglasiti da je od kada je predsjednik Ujedinjene Srpske u Upravi UKC na mjestu zamjenika  direktora, da se u zadnjih 14 mjeseci uplaćuju doprinosi koji nisu uplaćivani preko 4 godine a kojom je prilikom u budžete fonda zdravstva i PIO uplaćeno oko 28 000 000 KM što se u istoriji UKC nije desilo. Zato preuzimamo zasluge što su nam zaposleni u UKC osigurani, što je u toku edukacija na najboljim klinikama AKH u  Beču , KC Ljubljana i KC Srbije uz dolazak najpriznatijih stručnjaka koji sada operišu i rade u UKC Banjaluka. Preseljenje i riješavanje saobraćajnog pristupa na Paprikovcu smo takodje pokrenuli i ubrzali i u toku su završni radovi. Takodje nam je čast reći da se na Upravi UKC  skoro donijela odluka da se radnicima UKC povećaju primanja i uplate sredstva za prevoz čime će povećanje plate u UKC iznositi od 10 % za nekvalifikovane radnike sa najmanjim primanjima do nekoliko procenata za najobrazovanije kadrove i da se to takođe prvi put dešava u zadnjoj deceniji.“- hvale se u Ujedinjenoj Srpskoj svojim direktnim uticajem na poboljšanje stanja u UKC RS.

Univerzitetsko klinički centar Republike Srpske, inače, vrlo rijetko raspisuje konkurse za prijem u radni odnos doktora i medicinskih sestara-tehničara. To im je, istina, omogućeno važećim zakonskim propisima koji ustanove sa većinski državnim kapitalom ne obavezuje raspisivanjem konkursa za prijem novih radnika.

UKC RS je posljednji konkurs za prijem doktora raspisao 01.11.2016 godine a za prijem u radni odnos novih medicinskih sestara-tehničara 18.09.2016 godine.

Klinički centar RS u 2017. godini nije primio u radni odnos ni jednog doktora a od 2013-te zaposlena su 84 nova doktora.

UKC RS, zanimljivo, ima poseban odnos i prema instituciji volonterizma. Volontiranje doktora ova zdravstvena ustanova realizuje posredstvom nevladine organizacije Omladinskog komunikativnog centra. UKC RS sa OKC ima zaključen sporazum.

OKC, dakle, raspisuje konkurse za volontiranje na Univerzitetskom kliničkom centru Republike Srpske.

U Omladinskom komunikativnom centru su nam odgovorili da je cilj memoranduma koji imaju sa UKC RS sticanje prakse za studente i svršene studente. memorandum o saradnji UKC RS i OKC je potpisan u martu 2016 godine a UKC RS nema obavezu da volontere primi u radni odnos.

Na UKC RS trenutno volontira jedanaest doktora medicine. Volontiranje u ovoj zdravstvenoj ustanovi donijeće im jedan bod na eventualnom konkursu koji raspiše UKC RS. UKC RS ne priznaje volontiranje u drugim zdravstvenim ustanovama u Republici Srpskoj prilikom konkurisanja za posao u ovoj zdravstvenoj ustanovi.

Kovačevićeve totalno političke crtice i Denzel Vošington srpske policije.

Narod koji se 45 dana okuplja na Trgu nada je da ova zemlja na kraju ipak može da opstane.

Teško, baš teško, jer se predugo čekalo ali može.

Prije nekoliko godina sam pisao da Srpska nema institucije već imitacije institucija.

Ukazivanje na to ne može biti napad na institucije već ukazivanje na neophodnost pravljenja snažnih
institucija.

Niko ne napada instituciju MUP-a RS.

MUP RS je časna organizacija u kojoj su radili i rade mnogi časni i pošteni ljudi.

Mnogi su u MUP-u dali život za RS, neki od njih su i moji rođaci mada je to najmanje bitno.

U MUP RS rade mnogi časni ljudi. Odakle inače informacije o uniformama, radarima, puškama...

U MUP-u rade i ljudi koji izigravaju Denzela Vošingtona u filmu Traning Day.

S tim da je Denzel baš velika faca i može da glumi šta poželi.

Ljudi ne izlaze na Trg samo zbog Davida.

Ljudi izlaze na Trg zato što im je dosta svega.

Ljudima je dosta namještenih konkursa za posao, tendera.

Ljudima je dosta da bude normalno da pojedinci imaju milione sa platama od 3000 maraka.

Hoće li se šta promijeniti? Teško. Vjerovatnije je da ćemo nestati sa ovih prostora.

Nada u promjenu, međutim, postoji.

To su oni ljudi na Trgu koji su konačno shvatili da narod plaća ministre i predsjednike.

To su oni ljudi koji su konačno shvatili da narod čini državu a ne država narod.

To su oni ljudi koji su shvatili da je narod najvažnija institucija.

Narod može da postoji bez države, država ne može bez naroda.

Borba za Republiku

U toku je borba za Republiku. Teška i mukotrpna. Pobjeda djeluje gotovo nemoguće jer je protivnik prejak. Blata je više nego na Kolubari. Protivnik ne napada spolja već je poput sjemenki larvi ubačen davno da iznutra kida tkivo Republike. Hranjen je odlično i dugo nije prepoznat kao neprijatelj. I sada mnogi zbunjeno gledaju ne znajući na čiju stranu da se priklone. Jer obe strane imaju ljudski lik ali obe nemaju sve potrebne ljudske osobine.

Dok borba traje ima i onih koji bi da mijenjaju strane. Cijene šanse i priklanjaju se jačem jer su naučili da uvijek budu uz jakog. Nemaju dostojanstva da makar izgube bitku na strani kojoj godinama pripadaju. Takvi su najgori, odjednom pljuju po svojima. Janjičari od nikoga cijenjeni. Novcem sagradili ogroman odraz u čarobnom ogledalu koje ih uvjerava da su najbolji. Miševi vrijedni samo prezira.

P.S.
Prije petnaestak godina smo nas nekoliko pokušali da na Mejdanu napravimo navijačku grupu koja bi navijala za Naprijed. Nije se primilo. Danas mi tako nešto ne bi palo na pamet ali tada sam ustajao, legao, ručao i doručovao samo uz navijački pokret. Tada smo, to kratko vrijeme dok smo pjevali na stadionu Naprijeda, smislili pjesmu kojom smo nerijetko budili komšije po naselju.

Naša zemlja Republika Srpska
volimo je od života više
borba za nju nikad nije stala
jer su očevi naši krvlju pisali joj ime.

Čuvari režima

Režim čuvaju komformisti. Oni profesori, akademici, umjetnici, novinari...koji znaju da su na pozicijama koje im omogućuju komfor isključivo zbog podrške režimu. Koliko god nekvalitetni bili imaju dovoljno pameti da znaju da svoj uspjeh mogu da vežu samo za određenu vlast. Vlast koja im je omogućila da preko noći iz kaljavih čizama sjednu u direktorske, profesorske, doktorske ili uredničke fotelje.
Oni znaju da kada vlast koju bezdušno podržavaju ode, gube uticaj, položaj i moć. Jer sve to što imaju nije stvarno i samo je rezultat podaničkog odnosa a ne stvarnog kvaliteta.

Oni koji su kvalitetni znaju da im znanje ne zavisi od toga ko je na vlasti. Bez obzira ko je na vlasti.

Zato ćuti banjalučka "elita". Čast izuzecima koji se mogu nabrojati na prste jedne ruke ali oni svakako nisu u istom košu sa ostalima.

Režim čuvaju i radnici administracije. Koji ne vide dalje od sljedeće plate i kojima je bitno da su se posjeli na plaćene državne poslove u javnim republičkim i gradskim institucijama. Takvi Republiku ne vide u narednih pedeset ili stotinu godina, takvi vide samo završnu cifru na računu koji im redovno pune svi budžetski korisnici. Takve ne zanima što im Republika kopni pred očima jer mladost odlazi, jer su institucije ljušture i imitacija stvarnosti. Takve ne zanima priča o milionima na računima pojedinaca dok god im ti pojedinci obezbijeđuju platu. Poražavajući odnos pojedinaca prema društvu i državi. Naravno postoje i pojedinci koji nisu dio ove priče.

Poražavajuće je koliko ljude ne dotiče ono što se oko njih dešava. kao da se to dešava nekom drugom, kao da se društvo urušava hiljadama kilometara daleko, kao da su bezbjedni u svojim izmaštanim svjetovima, kao da sutra ne mogu biti sljedeći. Kao da će njihov komfor preživjeti i kada se sve sruši.

Osim ako sramotu zbog prodaje obraza ne pravdaju nezainteresovanošću. Onda su tek fukare.